• img1
  • img2
  • img3
  • img5
  • img4

Ιστορικό

ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟΥ

Το Δημοτικό Σχολείο Καλογερά είναι κτισμένο στο κέντρο της Λάρνακας, στην οδό που φέρει το όνομα του δωρητή του, Κωνσταντίνου Καλογερά.  Είναι ένα από τα λίγα παλιά σχολικά κτίρια της Λάρνακας που λειτουργούν μέχρι σήμερα. Πολλά σχολεία της Λάρνακας ιδρύθηκαν από δωρεές που έκαμαν πλούσιοι κάτοικοι της πόλης. Ένα τέτοιο σχολείο είναι και η «Σχολή Καλογερά» που σήμερα στεγάζεται το Δημοτικό μας Σχολείο.

Ο Κωνσταντίνος Καλογεράς γεννήθηκε στη Λάρνακα το 1852. Σε ηλικία 14 χρονών πήγε στην Αλεξάνδρεια. Εκεί φοίτησε στη Γαλλική Σχολή. Μετά επέστρεψε στη Λάρνακα το 1896 όπου ασχολήθηκε με το εμπόριο.
Ήταν ανύπαντρος και τον περισσότερο του χρόνο τον διέθετε για το καλό της πόλης του. Ήταν Δημοτικός Σύμβουλος, μέλος της Σχολικής Εφορείας, Επίτροπος της Μονής του Αγίου Γεωργίου Κοντού καταφέρνοντας να πολλαπλασιάσει την περιουσία της Μονής.

Hταν άνθρωπος τίμιος, εργατικός , σοβαρός, ταπεινός, ειλικρινής φίλος, φιλάνθρωπος και αγνός πατριώτης. Γι’ αυτό και οι συμπολίτες του τον εκτιμούσαν και τον αγαπούσαν πολύ.

Ο Κωνσταντίνος Καλογεράς πέθανε το 1916 αφήνοντας μια τεράστια περιουσία . Λίγο πριν πεθάνει ανακοίνωσε πολλές δωρεές, ανάμεσα στις οποίες ήταν και 2 χιλιάδες λίρες για ανέγερση Νηπιαγωγείου και της Αστικής Σχολής Λάρνακας. Στο κτίριο του Νηπιαγωγείου στεγάζεται σήμερα το Δημοτικό Σχολείο Καλογερά (ΚΑ΄).

Μετά την τούρκικη εισβολή του 1974 , οι μαθητές αυξήθηκαν κατά πολύ , οπότε κρίθηκε αναγκαία η επέκταση του σχολείου. Έτσι, το 1985 άρχισε το κτίσιμο νέων αιθουσών χωρίς να κατεδαφιστεί τίποτε από το παλιό κτίριο και χωρίς να αλλοιωθεί η πρόσοψη.  Σήμερα στεγάζεται εκεί το Δημοτικό Σχολείο Καλογερά ΚΒ’.

Στο Δημοτικό Σχολείο Καλογερά φοίτησαν πολλοί Λαρνακείς. Στο προαύλιο του σχολείου μας βρίσκεται η μαρμάρινη προτομή του Κωνσταντίνου Καλογερά του μεγάλου ευεργέτη της Λάρνακας. Επίσης  στην μπροστινή είσοδο του σχολείου μας βρίσκεται η μαρμάρινη προτομή του πιο μικρού ήρωα του αγώνα της Ε.Ο.Κ.Α. , Δημητράκη Δημητριάδη.

Στις 9 Μαρτίου του 1956 οι Άγγλοι εντείνουν τη σκληρότητά τους απέναντι στον αγώνα της Ε.Ο.Κ.Α. Οι μαθητές ξεχύνονται στους δρόμους για διαδηλώσεις. Μαθητές και μαθήτριες σε γυμνάσια και δημοτικά με ελληνικές σημαίες στα χέρια, με συνθήματα, με πέτρες και ξύλα γεμίζουν τους δρόμους των πόλεων.

Στη Λάρνακα τα παιδιά μαζεύονται στην εκκλησία του Αγίου Λαζάρου. Καταφτάνουν όμως στρατιωτικά αυτοκίνητα και ακολουθεί ένα άγριο κυνηγητό των αθώων παιδιών. Ένα παιδάκι μόλις εφτά χρονών, μαθητής του Σχολείου μας, έπαιρνε μικρές πέτρες στο χεράκι του, τις πετούσε και φώναζε «Ένωση-Ένωση». Ένας Άγγλος σημάδεψε το παιδάκι και μια σφαίρα το πέτυχε στο πρόσωπο. Στο δρόμο, που σήμερα έχει το όνομα «Οδός Δημητράκη Δημητριάδη» έπεφτε νεκρό το κορμάκι του Δημητράκη Δημητριάδη από τη Λάρνακα, του εφτάχρονου μαθητή και ανθοπώλη που με ένα πανέρι συνήθιζε να πουλά λουλούδια στους δρόμους.